Micha de Winter
Wij hebben onderzoek gedaan naar de visie van Micha de Winter en hoe hij kijkt op kinderparticipatie. Wij gaan in deze website een overzicht maken over zijn levensloop, visie en de kinderparticipatie. Ook geven wij onze mening over wat wij vinden van hoe hij kijkt op de kinderparticipatie.
Levensloop
Familie en achtergrond
Micha de Winter is in 1951 vlak na de oorlog geboren in Oss, hij is de zoon van max de winter (chemicus) en is de broer van Harry de Winter (televisieproducent). Over zijn jeugd is weinig bekent. Hij heeft psychologie gestudeerd in Utrecht.
Loopbaan van Micha de winter
*1988 Micha werd benoemd tot universitair hoofddocent bij de faculteit Sociale wetenschappen (ook wel bekend als de opleiding pedagogiek) aan de universiteit in Utrecht.
*2004 Micha werd benoemd tot faculteitshoogleraar op de Langeveld-leerstoel, naar pedagoog Martinus J. Langeveld.
*2017 Micha werd benoemd tot gewoon leraar Hoogleraar maatschappelijke opvoedingsvraagstukken.
* 31 mei 2017 hield Micha een afscheidsrede als faculteitshoogleraar op de Universiteit van Utrecht, de titel van zijn afscheidsrede was pedagogiek over hoop: het onmisbare belang van hoop en optimisme in opvoeding en onderwijs. Hierna ging Micha met pensioen.
Onderzoeken & maatschappelijke betrokkenheid
Micha leidde de commissie-de Winter, die van 2014 tot 2019 onderzoek deden misstanden in de Nederlandse jeugdzorg. Het rapport hiervan genaamd ‘’onvoldoende beschermd, geweld in de Nederlandse jeugdzorg van 1945 tot heden’’ verscheen in 2019. Ook heeft hij in 2015 een onderzoekscommissie geleid waarin ze onderzoek deden naar minderjarigen die in pleeggezinnen zaten en rijksinstellingen die Fysiek en psychisch geweld hebben ervaren.
Boeken & pedagogisch denken
Sinds 1995 heeft Micha de winter meerdere boeken geschreven over zijn pedagogisch denken en opvoeding. Zijn pedagogisch denken kenmerkt thema’s zoals; kinderparticipatie, samenleving pedagogiek, sociale verbondenheid, hoop en optimisme in opvoeding en onderwijs.
Visie
Micha de winter is een Nederlandse pedagoog. Zijn visie draait over de opvoeding, onderwijs en samenleving op een manier die gezamenlijk, hoopvol en democratisch is. Zijn visie is gebaseerd op 6 kernpunten. 1. Pedagogisch civil society, hij vind dat opvoeding niet alleen binnen gezinnen gebeurt, maar dat de samenleving daar ook verantwoordelijkheid voor heeft. 2. Samenhang en sociale verbondenheid, hier bedoelt hij mee dat kinderen baat hebben bij het onderdeel voelen van de gemeenschap. 3. Preventie boven symptoombestrijding, hij pleit voor vroegtijdige ondersteuning, ingrepen in omgeving, zodat problemen niet verergeren. 4. Hoop, optimisme en agency, hij herhaalt dat kinderen en jongeren hoop en perspectief nodig hebben en niet gezien worden als problematiek. 5. Democratische vorming en kritische burgerschap, hij vindt dat opvoeding en scholen zich niet alleen moeten richten op kennis van de individuen maar dat jongeren leren omgaan met diversiteit, conflict, verantwoordelijkheid en respect. 6. Tegen labelen en medicalisering, de winter is kritisch over het ‘snel’ diagnosticeren van kinderen zonder te kijken naar de omgeving van het kind. Hij noemt die ‘parkeren’ van het probleem.
Micha de Winter’s visie is dat opvoeding en onderwijs fundamenteler zijn dan symptomen bestrijden: het gaat om menselijkheid, verbinding, hoop, en actieve deelname in de samenleving. Hij wil dat kinderen niet alleen leren voor zichzelf, maar dat we als samenleving zorgen dat ze kunnen opgroeien in een omgeving waar ze zich gezien voelen, waar diversiteit erkend wordt, en waar gezamenlijk verantwoordelijkheid gedragen wordt.
Kinderparticipatie
Kinderparticipatie is een belangrijk thema in de visie van Micha de Winter, hoogleraar pedagogiek.
Hij stelt dat kinderen niet alleen objecten van opvoeding zijn, maar ook actieve deelnemers in hun eigen ontwikkeling en in de samenleving. Kinderparticipatie betekent volgens hem dat kinderen serieus worden genomen, hun stem gehoord wordt en dat zij actief mee mogen denken en beslissen.
Hij vind dat kinderen dus al van jongs af aan een deel uitmaken van de samenleving.
” Participatie is iets wat je al vanaf jongs af aan moet oefenen.”
Hoe komt kinderparticipatie terug in de visie van Micha de winter?
Micha benadrukt dat een democratische pedagogiek nodig is: opvoeding moet kinderen voorbereiden op een actieve deelname aan de samenleving. Dat betekend niet alleen regels volgen, maar ook leren meedenken, verantwoordelijkheid nemen en samenwerken.
Hij ziet kinderparticipatie
5 voorbeelden van kinderparticipatie van Micha de Winter:
1: Kinder- en jongerenraden op school
Kinderen denken actief mee over schoolregels, het schoolplein en lesmethoden.
2: Meepraten in de wijk of gemeente
Via kinder- of jeugdgemeenteraden kunnen kinderen invloed uitoefenen op lokale beslissingen, bijvoorbeeld over speeltuinen.
3: Participatie in de klas
Leerlingen mogen meebeslissen over bepaalde lessen of groepsregels.
4: inspraak bij jeugdhulp of zorg
Kinderen worden betrokken bij beslissingen over hun eigen hulptraject, in plaats van alleen te moeten doen wat volwassen bepalen.
5: projecten waarin kinderen maartschappelijke thema’s onderzoeken
Bijvoorbeeld projecten waarin kinderen nadenken over het klimaat of pesten en vervolgens zelf oplossingen bedenken.
Micha de Winter vind kinderparticipatie een noodzakelijk onderdeel van opvoeding. Het gaat erom dat kinderen leren dat hun stem telt en dat ze verantwoordelijkheid leren nemen
Onze mening
Janine
Ik vind de visie van Micha de Winter op kinderparticipatie een goede visie. Ik ben het eigenlijk wel met hem eens en vind zelf ook dat kinderen van jongs af aan al dit mogen leren om verantwoordelijkheid te nemen maar ook te leren meedenken en leren samen te werken.
Robin
Ik vind de visie van Micha de Winter op het gebied van kinderparticipatie goed. Micha heeft zich in dit onderwerp verdiept en meerdere onderzoeken gedaan naar de Nederlandse jeugdzorg en ben het met hem eens dat de jeugdzorg in Nederland verbeterd moet worden. Ook ben ik het eens met zijn visie dat kinderen meer verantwoordelijkheden kunnen krijgen.
Marit
Ik ben het aan de ene kant met Micha de Winter eens, omdat ik ook vind dat kinderen onderdeel moeten zijn van de samenleving en niet erbuiten gehouden moeten worden tot een bepaalde leeftijd. Ook ben ik het met hem eens omdat niet alleen ouders een rol spelen bij het opvoeden maar alle mensen die met het kind in contact komen zoals oppas of zweminstructeur. Ik vind ook dat kinderen zich onderdeel moeten voelen van de gemeenschap zodat ze zichzelf daarin kunnen ontwikkelen.
Maak jouw eigen website met JouwWeb